YAZ

sana danışacak değildim ya

koşarım tutarım sarılım

zalimkar kumsalda ağlıyorsam da

bu neyi gösterir -kime ne benden-

içinde olmam yada ölmem

romantizmde yanmak gibidir

çilekeş mi doğmuşum sen söyle

şimdi söyle –boyuna posuna güveniyorsun-

birkaç adım öne çık –lütfen-

daha iyi göreyim seni

dört mevsimin üçünde tek başınaydım

sen vardın en şahanesinde

yaşamaz olsaydım

KIMILDAMAYIZ

yorgun doğmuşuz vesselam

kanımız donmuş

uyuşukluk yaşam biçimi olmuş

yangın çıksa yansak

pis kokulardan boğulsak

uyanmayız

dilim dilim kesseler

KIMILDAMAYIZ

BENİ DE

beni de koy...çizdiğin tablonun içine...sulu boya, kuru boya, karakalem...çiz işte...incir ağacı da yapsan razıyım be abi...unutma...beni de koy...düşlerinin kölesi olrum...hem belli mi olur...belki de mutluluk benim dallarımda gizlidir...

YANILMIŞIM

yanılmışım...nankör olan sadece kediler değilmiş...bir de...nasip diye bir şey varmış...kanatarak öğretecek kendini...göreceksin...

AĞLATIR YOKLUĞUN GECELERDE

bir orman köyündeydim

ahşap kulübenin içinde

ocak yanıyordu saçılarak

alevi önce kızıldı

sonra mavi

düşlerimin mavisi sanıyordum

ocak sönmeden önce

bir orman köyünü dolaştım

saka kuşları

böğürtlen dalları suskundu

nehir kurumaya yakın

bir orman köyünde sevdalandım

OLUR MU DİYE

canım biraz alaturka dinlemek istedi

iki kadeh rakı birazcık meze

esmer bir kadın teni çekti canım

uzun zamandır hasret kaldığım

bütün özgürlüğümle oturdum meyhaneye

hava soğuktu soba yoktu üstelik

kocaman feryatlar inliyordu içeride

bir de ihtiyar meyhaneciyle ben

olur mu diye bekledim

olmadı

BİR ŞEY SÖYLEME

işini bilenler çok fazla...bu yüzden "eyvah" diyenlerin çığlığı yankılanıyor kulaklarımızda...

KIR DÜĞÜNÜ

uzaktan seyretmene gerek yok beni kader

böylesine rüzgarlı bir havada

kulak memem donacak

işte budur kader ve burnumun ucu kırmızı

garip olan kimdir öyleyse

unutabilecek misin söylediklerimi

mor çiçekli balkonundan seyrediyorum seni

caddenin bir ucundan diğer ucuna

şallar uçuşuyor ve düşler kayıp bir ada

taştan bir kalp ancak sessizliğe bürünebilir

tekrarı olmayacak

kır düğünü başlamadı daha

yakaladım seni kader caddenin orta yerindesin

usulca kes boynumu incinmesin

AĞIT

ayıklanıp gidecek koca taş

kayalıktan çakıllığa

kapkara sütü içerken

ağladığını göreceksin eniğin

senden de tekme bekleyecek

gök gürültüsünden hemen sonra

çakılın ve eniğin yakınlığı

ateşe verecek seni

önce bileklerin yanacak

korkacaksın eniğin ninnisinden

elveda yarınlar

AN GELİR HATIRLARIM

ey herşeyin en güzeli...kimine aşk...kimine umut...kimine yağmur...kimine nazar boncuğu...kimine dost sesi...bazen gitmek zor...bazen de kalmak...hangisi mi...bilmiyorum...sen söyle...borcun var son sahneden...unutma...

KATLANIRIM

okunan bütün hikayeleri

                        açar kulağımı çocukça

                        dinlerdim

anlamaya çalışırdım

                        bir yandan da

“büyüyünce ne olacaksın” sorusunun

                        neden sorulduğunu

ilgi alanımın boş bir

                        tarla olduğunu sananlar

                        dehşete düşüp yanıldılar

darı ektiler peşim sıra

                        gün aşırı suladılar

oluk gibi açıldı sabrım

                        açıldı sabrım