merhametine sığınıp aşk dilenmiyorum
benim tanrıçam değilsin ki
hem ben ölüyüm ve birazcık toprak
namustur ölüler
çocukken de böyle düşündüm
çocukluğumu sindirirken de
umrunda olmasa da borçluyum sana
biten yangınların ardındaki
külüm çünkü
bulanık sudaki gücüm seninle
alın yazımı kendim yazdım
çıplak ayaklı sonbaharda
bir seni unutmuşum heyecandan belki
ne var ki sevdalarda
ucundan kıyısından tutunamıyorum
emin olamıyorum sabrımdan
bu suskunluğumun sonu nedir
dönüşsüz bir sırrın yayılma anı mı
en muhterem hayalimde
önünde diz çöküyorum
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder